Arife BİLGİN’in görümcesi Hürü GÜVEN e ağıdı

Endirin içip kusunca
Bacım vuruyor döşüne
Al yeşil çeyiz etimde
Hiç görünmedi gözüme

Beni ersana bindirirken
Yağlığım düştü başımda
Allahı seversen bacım
Yitme babamın döşünden

Masır benim öz gardaşım
Yok ki başka öz bacısı
Halam diye çok ağlıyor
Abimin yangal hacısı

Hastanede ölünce
Savcı ifadeyi yazar
Kara günlü gelin oldum
Yol üstünde oldum mezar

Akşamdan geldi cenazem
Hep birikmiş yoldaşlarım
Bir gece evinde yattım
Davet eyledi gardaşım

Hürüm geri gelir diye
Anam gözlüyor yolumu
Dursun sevgili yigenim
Görmeden getmem ben onu

Evimizden dargın çıktım
Ayrı yüklettim göçümü
Verinde yadigâr etsin
Babam istemiş saçımı
 
Bir tek evladın idim
İlkinden büyütün narin
Şeytanın sözüne uydum
Başıma diktin endirin




Arife BİLGİN in babası Veysel KARA ya ağıdı

İstanbula yakınmola
Sızılasın kara deniz
Evvelden kara deniz
Asker olmuş bomuz bomuz

Mencilisin başı babam
Laf verirdi peşin peşin
Aklı başındasın anam
Cahil gardaşları düşün

Çıkmam gayrı yukarıya
Karyolanın yeri gedik
Öldü demem ben babama
Vallahi dokdura gidik

Çok yanıyor sefil anam
Hemen vuruyor döşüne
Şöhretli çadır tutturur
Kumlu pınarın başına

Bana ağlama diyorlar
Kaynar kazan tutmaz kapak
Küskün gitmiş vezir babam
Kalk anam gönlünü yapak

Nacinin beli büküldü
Dalım budağım söküldü
Ayan olsun ismet gardaş
Evin gedikten yıkıldı
                         
Ne duruyonuz bacılar
Gelin ağlayak koşmaya
At çekmiş suluyor babam
Sıralıktaki çeşmeye

Gadanız allım gomşular
Zorumuş baba acısı
Dünyalar durdukça dursun
Bibimin bir tek hacısı             





Arife BİLGİN in anası Fatiş KARA ya ağıdı
          
Ağrır yerin iyi oldu
Uyu hatın anam uyu
Sabaha kadar yatmadın
Ağzından kesmedim suyu

Biri baki biri biri ismet
Anam guzuların gözler
Hani nerde babaanneniz
Gadasın aldığım aldığım gızlar

Davetiyem önce gelmiş
Hep birikmişler düğüne
Aç gözünü hatın anam
Getirdik büyük evini